Θιβετανός Διδάσκαλος – Να ζεις και να υπηρετείς σαν ένας Αληθινός Σαννυάσιν

Θιβετανός Διδάσκαλος – Να ζεις και να υπηρετείς σαν ένας Αληθινός Σαννυάσιν

[…]

Υπάρχουν στον όμιλο των μαθητών μου ορισμένοι άνθρωποι που καλούνται κατεξοχήν να ζήσουν τη ζωή του σαννυάσιν, τη ζωή εκείνου που –αφού έχει εκπληρώσει τα καθήκοντα του σπουδαστή, του οικογενειάρχη και του επιχειρηματία– καλείται τώρα σ’ εκείνη τη στάση της ζωής και σ’ εκείνον τον προσανατολισμό σ’ άλλους σκοπούς και στόχους που τεχνικά τους ονομάζουμε εκείνους του σαννυάσιν, ή του μαθητή που διδάσκει.

Στους παλιούς καιρούς ένας τέτοιος άνθρωπος εγκατέλειπε το σπίτι του και τη δουλειά του και πορευόταν στον κόσμο ακολουθώντας τη λάμψη αναζητώντας τον Διδάσκαλο και διδάσκοντας πάντοτε καθώς προχωρούσε.

Σήμερα, στη ζωή του Δυτικού μας πολιτισμού και κάτω από την ανατέλλουσα επίδραση της Νέας Εποχής, η κλήση παραμένει η ίδια αλλά ο μαθητής δεν περιπλανάται, εγκαταλείποντας όλες τις οικείες σκηνές πίσω του και αρνούμενος την εξωτερική του χρησιμότητα. Παραμένει όπου είναι, συνεχίζοντας την εξωτερική και φυσική εκπλήρωση του καθήκοντος, αλλά μια μεγάλη αλλαγή και ένας συγκεκριμένος αναπροσανατολισμός συμβαίνει μέσα του. Η στάση του προς τη ζωή και τις υποθέσεις αλλάζει βασικά. Ολόκληρη η εσώτερη τάση της ζωής του γίνεται εκείνη μιας συνειδητής απόσυρσης…

Περνά μέσα απ’ αυτό το στάδιο του Δρόμου το οποίο ο Πατάντζαλι αναφέρει στις Γιόγκα Σούτρα με τον όρο “ορθή αφαίρεση”. Διαφέρει κάπως από τη διαδικασία που καλείται “απόσπαση” γιατί αυτή η διαδικασία ή υποκινούσα δραστηριότητα εφαρμόζεται κυρίως στην αστρική-συναισθηματική φύση, στη ζωή της επιθυμίας, οποιεσδήποτε και αν είναι αυτές οι προσκολλήσεις ή επιθυμίες. Αυτή είναι μια νοητική δραστηριότητα’ είναι μια στάση του νου που επηρεάζει πρωταρχικά ολόκληρη τη στάση ζωής της προσωπικότητας. Συνεπάγεται όχι μόνο την απόσπαση της επιθυμητικής φύσης από εκείνο που είναι οικείο, επιθυμητό και αποκτημένο από μακρά συνήθεια, αλλά συνεπάγεται επίσης μια πλήρη αναπροσαρμογή ολόκληρου του κατώτερου τριπλού ανθρώπου προς τον κόσμο των ψυχών.

Εδώ παίζουν τον ρόλο τους οι ορθές συνήθειες και στάσεις ζωής προς τον κόσμο των επιχειρήσεων και των οικογενειακών σχέσεων, επιτρέποντας στον σαννυάσιν να “συνεχίσει τον ανηφορικό δρόμο με καρδιά αποσπασμένη και ελεύθερη” και όμως να το κάνει ενώ δρα ορθά μέσω ορθής συνήθειας και ορθής επιθυμίας, προς όλους εκείνους με τους οποίους τον έριξε ο κλήρος του.

Σ’ αυτό το δύσκολο έργο σε καλεί τώρα η ψυχή σου. Αποτελεί το κύριο πρόβλημα της ζωής σου: Να παραμένεις ελεύθερος αν και περικυκλωμένος’ να εργάζεσαι στον υποκειμενικό κόσμο ενώ είσαι δραστήριος στον εξωτερικό κόσμο των υποθέσεων’ να επιτυγχάνεις αληθινή απόσπαση ενώ αποδίδεις σε όλους εκείνο που πρέπει.

[…]

Έρχεται πια στη ζωή σου ο καιρός που πρέπει να συμμορφωθείς με τον αρχαίο κανόνα και να γίνεις ένας σαννυάσιν, ένας αποσπασμένος οπαδός της Οδού. Είσαι τώρα στον κόσμο αλλά όχι εκ του κόσμου’ πρέπει πια να ενοικείς στον υψηλό και μυστικό εκείνο τόπο όπου είναι πάντοτε αισθητή η θειότητα. Μερικοί το ονομάζουν άσκηση της Παρουσίας του Θεού’ άλλοι το θεωρούν σαν πορεία στο φως της ψυχής’ άλλοι πάλι το ορίζουν σαν συνειδητή διάνυση της Ατραπού. Το όνομα δεν έχει σημασία.

[…]

Ο αληθινός σαννυάσιν, εκείνος που (απαλλαγμένος απ’ τα πιο δραστήρια καθήκοντα του νεότερου ανθρώπου που ξεκινάει στο πεδίο δράσης της ζωής του) μπορεί να χρησιμοποιήσει την πείρα που απέκτησε, τη σκληρά κατακτημένη γνώση που συγκέντρωσε και τη σοφία που συνέλεξε στην ενεργό υπηρεσία της Ιεραρχίας και της ανθρωπότητας. Μπορείς πια να ζήσεις για χάρη των άλλων και να βρεις στο έργο μας την ανταμοιβή, το ενδιαφέρον και το αντιστάθμισμα για όλη την πάλη του παρελθόντος.

[…]

Είσαι … ένας δεσμευμένος σαννυάσιν. Αυτό φέρνει μαζί του χαρά, αλλά και ευθύνη’ πειθαρχία αλλά και πραγματωμένο κέρδος. Η εργασία που πρέπει να γίνει από έναν σαννυάσιν βρίσκεται πάντα στο βασίλειο της αυξανόμενης αντίληψης. Πρέπει να έχει επίγνωση και συνείδηση κάθε βήματος που κάνει και του αποτελέσματός του, κάθε κινήτρου που τον παρωθεί και της επίπτωσής του και κάθε αποκτημένου αντικειμενικού σκοπού και της συνέπειάς του.

Οι καρποί της πειθαρχίας πρέπει να κατανοηθούν καθαρά απ’ αυτόν χωρίς καμιά προσκόλληση στα αποτελέσματα της εργασίας. Η άγρυπνη αυτή επίγνωση πρέπει να υποθάλπεται από σένα, αδελφέ μου. Μια κατάσταση αυξημένης ευαισθησίας μέσα σου προς τον εαυτό σου και προς τους άλλους πρέπει να αναπτύσσεται όλο και περισσότερο. Μια συνειδητή προσέγγιση στον στόχο πρέπει να προκαλείται μέσα σου, έτσι ώστε να έχεις πάντοτε επίγνωση της επαφής σε δύο κατευθύνσεις: επίγνωση της εσώτερης υποκειμενικής ζωής και επίσης επίγνωση του εξωτερικού αντικειμενικού κόσμου’ αυτό πρέπει να αναληφθεί και να αναπτυχθεί από σένα σαν μια συνθετική, διπλή δραστηριότητα. Συλλογίσου σ’ αυτό.

[…]

Η περίοδος της ζωής μπροστά σου είναι εκείνη του σαννυάσιν, εκείνου που –έχοντας γευθεί πλήρως την εμπειρία της ζωής– είναι πια αφιερωμένος στη ζωή των πνευματικών αξιών και στη διδασκαλία τους στους άλλους. Στοχάσου σ’ αυτό.

[…]

Διαμόρφωσε τη ζωή σου σύμφωνα με την ψυχική ώθηση και μετατοπίσου απ’ το βασίλειο της υψηλής επιθυμίας και έφεσης σ’ εκείνο του καθορισμένου σκοπού και της απαρέγκλιτης προσκόλλησης στην Πραγματικότητα.

[…]

Διαμόρφωσε τη ζωή σου στο πρότυπο του σαννυάσιν και απέφυγε τις προσκολλήσεις του φυσικού πεδίου. Αν δεν το κάνεις, θα σε απογοητεύσουν και ο πόνος θα εμποδίσει τα πόδια σου καθώς θα σκοντάφτουν στην Ατραπό. Περπάτα, αδελφέ μου, ελεύθερος και μην προσκολλάσαι σε κανέναν και μην κρατάς κανένα πρόσωπο κοντά σου με τα δεσμά της προσκόλλησης. Μπορείς άραγε να είσαι ένας αληθινός σαννυάσιν και να στέκεσαι στη ζωή μόνος ή μόνο με τους αδελφούς σου μαθητές σαν συντρόφους και φίλους;

[…]

Είσαι ένας σαννυάσιν και σαν τέτοιος πρέπει να εργασθείς προς μια αυξανόμενη αποδέσμευση από κάθε είδους δεσμά αν και όχι (και εδώ βρίσκεται μια λεπτή διάκριση) από αποδέσμευση από τις περιβάλλουσες συνθήκες και ευθύνες. Ό,τι απαιτείται είναι μια εσώτερη στάση πλήρους εγκατάλειψης στη θέληση της ψυχής σου που είναι η Θέληση του Θεού όσον αφορά οποιοδήποτε άτομο.

[…]

Η κύρια ανάγκη σου … είναι η ελευθερία, είναι η απελευθέρωση. Δεν εννοώ ελευθερία από την ενσάρκωση ή απελευθέρωση από τις πιέσεις της ζωής, αλλά την ελευθερία που γνωρίζει ο σαννυάσιν καθώς περιπλανάται ελεύθερος στους τρεις κόσμους – χωρίς επιτήρηση και χωρίς να επιβάλλεται πάνω του τίποτε παρά μόνο η ψυχή του.

Πρόκειται για την ελευθερία που δίνει νοητική βοήθεια, συναισθηματική ανταπόκριση και φυσικό χρόνο, όταν και όπως επιλέξει ο μαθητής. Αυτά δεν εφελκύονται από συνήθεια ή από την απαίτηση των άλλων, αλλά είναι η ελεύθερη συνεισφορά της ψυχής στην τρέχουσα ανάγκη.

[…]

Να είσαι προσκολλημένος στις ψυχές, αδελφέ μου, αλλά αποσπασμένος από τις προσωπικότητες. Οι ψυχές θεραπεύουν και βοηθούν τις προσωπικότητες η μια της άλλης. Οι σχέσεις της προσωπικότητας αποστραγγίζουν και αποζωτικοποιούν.

[…]

[Στάσου] σταθερός σαν ψυχή και … [μην] εστιάζεσαι σαν προσωπικότητα όταν ασχολείσαι με τους ανθρώπους – τόσο στον οικογενειακό σου κύκλο όσο και στην παγκόσμια υπηρεσία σου. Πρέπει να έχεις κατά νου ότι η σχέση σου είναι με ψυχές και όχι με πρόσκαιρες μορφές και έτσι πρέπει να ζεις αποσπασμένος απ’ τις προσωπικότητες, υπηρετώντας τες αλλά ζώντας πάντα στη συνείδηση της ψυχής – αληθινός σαννυάσιν.

[…]

Στάσου σταθερός … και στάσου αποσπασμένος. Μην αφήνεις τις κατώτερες φωνές να καλύπτουν τη φωνή της ψυχής σου ή τη φωνή μου. Διατήρησε τον αγωγό καθαρό. Αυτός είναι ο τελικός μου λόγος προς εσένα: Διατήρησε τον αγωγό καθαρό. Αν το κάνεις, τότε οι στιγμιαίες αποφάσεις που μπορεί να έλθουν στο δρόμο σου, θ’ αντιμετωπίζονται στο φως της ψυχής και η καθαρή, άμεση δράση θα επακολουθεί με καλά αποτελέσματα. Η συμβουλή που ίσως κληθείς να δώσεις δε θα βασίζεται τότε στον φόβο ή σε κάποια αδυναμία αγάπης της προσωπικότητας, αλλά θα μεταφέρει τον θριαμβευτικό φθόγγο της ψυχής που γνωρίζει.

Πέρασε, αδελφέ μου, απ’ τα εμπόδια του παρελθόντος και να είσαι ένας αληθινός σαννυάσιν που δεν επιθυμεί τίποτε για τον χωριστό εαυτό και φέρνει την αληθινή εκείνη ανιδιοτέλεια … μέχρι τα ύψη της πλήρους παράδοσης.

[…]

Να είσαι για το υπόλοιπο της ζωής σου σαννυάσιν και προσπάθησε να υπηρετείς με απόσπαση το Σχέδιο. Στοχάσου την τελευταία αυτή πρόταση, γιατί κρατά για σένα το μυστικό της αποδέσμευσης.

[…]

Να είσαι ευτυχισμένος. Να είσαι ευτυχισμένος όπως είναι ευτυχισμένος ο σαννυάσιν που (με την απόσπαση απ’ τον μικρό εαυτό και την προσκόλληση στον μεγαλύτερο Εαυτό όλων) έχει αφήσει πίσω του όλα όσα θα μπορούσαν να εμποδίσουν και να περιπλέξουν την υπηρεσία του. Από δω και μπρος δεν ανήκεις στον εαυτό σου ή σε κάποιο γήινο φίλο ή απαίτηση. Ανήκεις στους υπηρέτες της ανθρωπότητας και σε μας.

 

Θιβετανός Διδάσκαλος Djwal Khul / Alice Bailey, “Μαθητεία στη Νέα Εποχή Ι”

 

Ας είσαι σαννυάσιν – ελεύθερος, μόνος με τον Θεό, την ψυχή σου και Μένα. Τότε εργάσου και αγάπα.

 

Θιβετανός Διδάσκαλος Djwal Khul / Alice Bailey, “Μαθητεία στη Νέα Εποχή ΙΙ”