[…]
XVIII
Μεσούρανα, όπου αναπαύεται το Πνεύμα,
λάμπει μια αρμονία φωτός’
εκεί όπου ανθίζει αυτή η καθάρια και αγνή αρμονία,
ο Κύριός μου βρίσκει τη χαρά του.
Μέσα στην εξαίρετη λαμπρότητα των μαλλιών
χάνεται η ακτινοβολία μυριάδων ήλιων και φεγγαριών.
Σ’ αυτή την όχθη βρίσκεται μια πόλη, όπου ξεχειλίζει
χωρίς σταματημό μια βροχή και νέκταρ.
Ο Καμπίρ λέει: “Έλα, Ω Νταρμάντας, και ιδές τον θρίαμβο
του Παντοδύναμου Κυρίου μου.”
[…]
XIX
Ω καρδιά μου! Το Υπέρτατο Πνεύμα,
ο Παντοδύναμος Κύριος είναι πολύ κοντά σου:
Ξύπνα, ω ξύπνα!
Τρέξε να πέσεις στα πόδια του Πολυαγαπημένου σου’
γιατί ο Κύριός σου είναι πλάι σου.
Κοιμήθηκες πολλούς αιώνες’
αυτό το πρωϊνό δε θέλεις να ξυπνήσεις;
[…]
Kabir, “Ποιήματα”