Για πολλές ζωές περιπλανήθηκα… εξαπατήθηκα…
έμεινα στο σκοτάδι μόνος και ορφανός…
Για αιώνες πολλούς Σε αναζητούσα’
αναζητούσα το Φως και τον Χριστό μα δεν Τον βρήκα…
έγινα προσκυνητής ακολουθώντας το φωτεινό αστέρι
λαχταρώντας να με οδηγήσει στο θείο βρέφος που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ…
Μα ο Χριστός γεννήθηκε μέσα μου όταν ο φόβος γκρεμίστηκε’
όταν ο αμέτρητος πόνος έγινε δάκρυα – έγινε συγχώρεση’
όταν δεν υπήρχε πια ο χωριστός εαυτός’
όταν έγινα Ένα με τους αδελφούς μου και Ένα με την Ύπαρξη
και η καρδιά μου πλημμύρησε Αληθινή Αγάπη’
Ο Χριστός γεννήθηκε μέσα μου όταν η Αγάπη της καρδιάς μου
σαν ποταμός χύθηκε και αγκάλιασε τους αδελφούς μου’
όταν έγινα φωτεινός και ακτινοβόλος και αστραποβόλησε το φως παντού.
Ήρθες τότε στο σπήλαιο της Βηθλεέμ, στον κόσμο μας, ενσωματώνοντας τη Θεία Αγάπη’
ήρθες να μας διδάξεις να αγαπάμε αληθινά’
ήρθες να μας δείξεις τον Δρόμο της Επιστροφής’
ήρθες να μας βοηθήσεις να αποκαλύψουμε το φως και τη θεϊκότητά μας.
Γνωρίζω μέσα στην καρδιά μου ότι πάντα ήσουν δίπλα μας’
ότι δεν έφυγες στιγμή από κοντά μας’
και τώρα πλησιάζει η ώρα να βαδίσεις ξανά ανάμεσά μας’
ο ερχομός Σου είναι κοντά’
Σε αναμένουμε ω Κύριε της Αγάπης με την καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη
για να μας οδηγήσεις από το σκοτάδι στο Φως’
από το απατηλό στο Πραγματικό’
από τον θάνατο στην Αθανασία.