[…]
Το τραγούδι μου έβγαλε τα στολίδια του.
Δεν καυχιέται για τα πέπλα και τα πετράδια του.
Τα κοσμήματα θα αμαύρωναν την ένωσή μας’
Θα έμπαιναν ανάμεσα σε Σένα και σε μένα.
Το κουδούνισμά τους θα έπνιγε τους ψιθύρους Σου.
Η αλαζονεία μου του ποιητή
πεθαίνει ντροπιασμένη μπροστά Σου.
Ω μέγιστε Ποιητή, κάθισα στα πόδια Σου.
Άσε με μόνο να κάνω τη ζωή μου απλή και σωστή,
σαν καλαμένια φλογέρα για Σένα,
και να την γεμίσω μουσική.
[…]
Rabîndranâth Tagore, “Λυρικές Προσφορές (1913)”