Η συνεισφορά του Πυθαγόρα στη δυτική φιλοσοφία είναι τεράστια. Εισήγαγε για πρώτη φορά στη Δύση τη χορτοφαγία. Η ιδέα της χορτοφαγίας έχει πολύ μεγάλη αξία, γιατί βασίζεται στον μεγάλο σεβασμό για τη ζωή.
Ο σύγχρονος νους μπορεί να το κατανοήσει πολύ καλύτερα τώρα που ξέρουμε ότι όλες οι μορφές ζωής είναι εξαρτημένες η μία από την άλλη. Η ζωή μέσα στις άπειρες μορφές της είναι μια οργανική ενότητα και εμείς είμαστε μέρος της. Το μέρος πρέπει να νοιώθει σεβασμό για το Όλον.
Αυτή είναι η ιδέα της χορτοφαγίας. Σημαίνει απλώς να μην καταστρέφεις τη ζωή. Σημαίνει απλώς ότι η ζωή είναι Θεός. Απέφευγε να την καταστρέφεις, αλλιώς θα καταστρέψεις την ίδια την οικολογία.
Και υπάρχει κάτι επιστημονικό πίσω από αυτό. Δεν ήταν τυχαίο ότι όλες οι θρησκείες που γεννήθηκαν στην Ινδία είναι χορτοφαγικές, ενώ όλες οι θρησκείες που γεννήθηκαν έξω από την Ινδία είναι μη χορτοφαγικές. Η χορτοφαγία λειτουργούσε ως καθαρισμός από τις ξένες ουσίες.
Όταν τρως ζώα, υπόκεισαι περισσότερο στον νόμο της αναγκαιότητας. Είσαι βαρύς. Η βαρύτητα σε τραβάει περισσότερο προς τη γη. Όταν είσαι χορτοφάγος, είσαι ελαφρύς και υπόκεισαι περισσότερο στον νόμο της χάρης, στον νόμο της δύναμης και αρχίζει να σε τραβάει ο ουρανός…
Osho, “Η Αέναος Φιλοσοφία – Τα “Χρυσά Έπη” του Πυθαγόρα”