Λόγια του Διδασκάλου Κουτ Χούμι προς τον Κρισναμούρτι, όταν τον προετοίμαζε για μύηση:
[…]
Τώρα ως προς την σκληρότητα. Αυτή είναι δύο ειδών, σκόπιμη και αθέλητη. Σκόπιμη σκληρότητα είναι όταν ηθελημένα προκαλείται πόνος σε κάποιο άλλο έμβιο ον. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο από όλα τα αμαρτήματα.
[…]
Ένα έγκλημα δε παύει να είναι έγκλημα επειδή το κάνουν πολλοί.
[…]
Το κάρμα της σκληρότητας είναι το πιο φοβερό από όλα. Η μοίρα του βίαιου θα πέσει επίσης και σε όλους εκείνους οι οποίοι πηγαίνουν σκόπιμα να σκοτώσουν τα πλάσματα του Θεού αποκαλώντας την πράξη τους “σπορ”.
[…]
Πολλά εγκλήματα έχουν διαπράξει οι άνθρωποι στο όνομα του Θεού της Αγάπης παρακινούμενοι από τον εφιάλτη της δεισιδαιμονίας. Σκεφτείτε τις φοβερές σφαγές που προκλήθηκαν από τη δεισιδαιμονία ότι τα ζώα έπρεπε να θυσιάζονται και από την ακόμη πιο βάρβαρη δεισιδαιμονία ότι ο άνθρωπος χρειάζεται σάρκα για να τραφεί.
J. Krishnamurti, “Στα πόδια του Διδασκάλου”