[…]
Το Φεστιβάλ του Πάσχα. Αυτό είναι το φεστιβάλ του αναστάντος, ζώντος Χριστού, του Αρχηγού της πνευματικής Ιεραρχίας, που εγκαινίασε το Βασίλειο του Θεού και είναι η Έκφραση της θείας αγάπης. Τη μέρα αυτή θ’ αναγνωρίζεται παγκόσμια η πνευματική Ιεραρχία που Αυτός καθοδηγεί και κατευθύνει, θα τονίζεται η σχέση της με την ανθρωπότητα και θα συνειδητοποιείται η φύση της αγάπης του Θεού. Οι άνθρωποι σ’ ολόκληρο τον κόσμο θα επικαλούνται αυτήν την αγάπη που έχει τη δύναμη να χορηγεί ανάσταση και πνευματική ζωντάνια. Η τέλεση αυτού του Φεστιβάλ γίνεται πάντα τη μέρα της πρώτης Πανσελήνου της άνοιξης. Η ζωή και όχι ο θάνατος θα είναι η εστία της προσοχής και των σκέψεων των ανθρώπων’ η Μεγάλη Παρασκευή θα πάψει πια να έχει πρωτεύουσα σημασία για τις εκκλησίες. Το Πάσχα θα γίνει η μεγάλη γιορτή της Δύσης.
[…]
Θιβετανός Διδάσκαλος Djwal Khul / Alice Bailey, “Τα Προβλήματα της Ανθρωπότητας”
[…]
Στον κύκλο που θα εγκαινιάσει ο Χριστός μετά την επανεμφάνισή Του, στόχος της όλης θρησκευτικής διδασκαλίας στον κόσμο θα είναι η ανάσταση του πνεύματος στο ανθρώπινο γένος’ η έμφαση θα δοθεί στη ζωντάνια της Χριστικής φύσης σε κάθε ανθρώπινο ον και στη χρήση της θέλησης για να επιτευχθεί αυτή η ζώσα μεταμόρφωση της κατώτερης φύσης. Η απόδειξή της θα είναι ο αναστάς Χριστός.
Αυτή η “Οδός της Ανάστασης” είναι η ακτινοβόλος Οδός, η φωτεινή Οδός που οδηγεί από μια μεγάλη έκφραση της θειότητας στον άνθρωπο σε άλλη’ είναι η οδός που εκφράζει το φως της νοημοσύνης, την ακτινοβόλο ουσία της αληθινής αγάπης και την άκαμπτη θέληση που δεν επιτρέπει ήττα ή υποχώρηση. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά που θα διακηρύξουν τη Βασιλεία του Θεού.
[…]
Θιβετανός Διδάσκαλος Djwal Khul / Alice Bailey, “Η Επανεμφάνιση του Χριστού”
[…]
Στην Υδροχοϊκή Εποχή ο Αναστάς Χριστός είναι ο Ίδιος Υδροφόρος’ δε θα καταδείξει αυτή τη φορά την τελειοποιημένη ζωή ενός Υιού του Θεού, η οποία ήταν η κύρια αποστολή Του προηγουμένως’ θα εμφανισθεί σαν υπέρτατος Αρχηγός της Πνευματικής Ιεραρχίας, ικανοποιώντας την ανάγκη των διψασμένων εθνών του κόσμου – διψασμένων για αλήθεια, για ορθές ανθρώπινες σχέσεις και για αγαπητική κατανόηση. Θα αναγνωρισθεί αυτή τη φορά από όλους και στο Πρόσωπό Του θα επιμαρτυρήσει το γεγονός της ανάστασης και έτσι θα καταδείξει το παράλληλο γεγονός της αθανασίας της ψυχής, του πνευματικού ανθρώπου.
Κατά τη διάρκεια των προηγούμενων δύο χιλιάδων ετών η έμφαση ήταν στο θάνατο’ χρωμάτισε όλη τη διδασκαλία των ορθόδοξων εκκλησιών’ μόνο μια μέρα του χρόνου ήταν αφιερωμένη στη σκέψη της ανάστασης. Η έμφαση της Υδροχοϊκής Εποχής θα είναι στη ζωή και την απελευθέρωση από τον τάφο της ύλης και αυτός είναι ο φθόγγος που θα διακρίνει τη νέα παγκόσμια θρησκεία από όλες όσες προηγήθηκαν.
Η Εορτή του Πάσχα και η Εορτή της Πεντηκοστής θα είναι οι δύο εξέχουσες μέρες του θρησκευτικού έτους. Η Πεντηκοστή είναι, όπως πρέπει καλά να ξέρετε, το σύμβολο των ορθών ανθρώπινων σχέσεων δια των οποίων όλοι οι άνθρωποι και τα έθνη θα κατανοούνται μεταξύ τους και –παρότι θα μιλούν πολλές και διαφορετικές γλώσσες– θα γνωρίζουν μόνο μια πνευματική ομιλία.
[…]
Το όραμα στις διάνοιες των ανθρώπων σήμερα είναι εκείνο της Υδροχοϊκής Εποχής, ακόμη και αν δεν το αναγνωρίζουν. Το μέλλον θα δει τις ορθές σχέσεις, την αληθινή κοινωνία, έναν μερισμό όλων των πραγμάτων (οίνου, αίματος, ζωής και άρτου, οικονομικής ικανοποίησης) και την καλή θέληση’ έχουμε επίσης μια εικόνα του μέλλοντος της ανθρωπότητας, όταν όλα τα έθνη θα ενωθούν με πλήρη κατανόηση και η πολλαπλότητα των γλωσσών – συμβολική για τις διαφορετικές παραδόσεις, κουλτούρες, πολιτισμούς και απόψεις – δε θα αποτελεί εμπόδιο στις ορθές ανθρώπινες σχέσεις. Στο κέντρο καθεμιάς απ’ αυτές τις εικόνες βρίσκεται ο Χριστός.
Έτσι οι εκφρασμένοι σκοποί και οι προσπάθειες των Ηνωμένων Εθνών θα καρποφορήσουν τελικά και μια νέα εκκλησία του Θεού, βγαλμένη μέσα από όλες τις θρησκείες και τις πνευματικές ομάδες, θα τερματίσει ενωμένα τη μεγάλη αίρεση της χωριστικότητας. Η αγάπη, η ενότητα και ο Αναστάς Χριστός θα είναι παρόντες και θα μας καταδείξει την τέλεια ζωή.
[…]
Θιβετανός Διδάσκαλος Djwal Khul / Alice Bailey, “Το Πεπρωμένο των Εθνών”