[…]
Η Εορτή του Βεσάκ συνιστά αναγνώριση ενός τωρινού και ζωντανού γεγονότος. Τελείται (όπως πιστεύουν εκείνοι που την τηρούν) ενόσω λαμβάνει χώρα ένα μέγα και ουράνιο γεγονός, και έχει τη φύση της συμμετοχής σε μια τελετουργία. Αυτό το ουράνιο συμβάν λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο την ώρα της Πανσελήνου του Ταύρου (που ονομάζεται συχνά Πανσέληνος του Μαΐου). Τότε αποδεσμεύεται πάνω στη Γη (ανάλογα με τον βαθμό της ζήτησης των ανθρώπων) η ευλογία του Ίδιου του Θεού, που διαβιβάζεται μέσω του Βούδδα και του Αδελφού του, του Χριστού.
Όμως, αυτό το ουράνιο γεγονός, μπορεί και συντελείται και έχει το αντίστοιχό του σε φυσική εκδήλωση. Παράλληλα προς την υποκειμενική και πνευματική τελετή, ένα σημαντικό γεγονός λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα σε μια μικρή κοιλάδα του Θιβέτ, στις παρυφές των Ιμαλαΐων. Εκεί, υποθέτουν ότι λαμβάνει χώρα η γήινη τελετή της ευλογίας. Εκεί, σ’ αυτή την κοιλάδα, κατευθύνονται πολλοί άνθρωποι από τις γύρω περιοχές, σαν προσκυνητές προς το φως. Εκεί, την ώρα της πανσελήνου, διεξάγεται μια ιεροπρεπής τελετουργία, η οποία μπορεί να θεαθεί και να ακροασθεί όπως κάθε τελετουργία στους μεγάλους καθεδρικούς ναούς μας.
[…]
Η Εορτή του Βεσάκ, συνδέεται με μια αρχαία παράδοση που, για μερικούς, μπορεί να αποτελεί μύθο, για άλλους συμβολική διήγηση και για έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων τη δήλωση ενός υπαρκτού γεγονότος. Η ιστορία σχετίζεται με τον Βούδδα και μ’ ένα περιστατικό της ζωής Του, που Τον οδήγησε στην απόφαση (σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις της καρδιάς Του) να επιστρέφει μια φορά τον χρόνο από τον υψηλό τόπο όπου κατοικεί και εργάζεται για να ευλογεί τον κόσμο.
Από τους δυο μεγάλους Υιούς του Θεού, τον Βούδδα και τον Χριστό, ο ένας είναι ο θεματοφύλακας και ο άλλος ο αποδέκτης αυτής της ευλογίας. Και οι δύο τη διατηρούν σαν παρακαταθήκη για να τη διαβιβάσουν σ’ έναν κόσμο που βρίσκεται σε ανάγκη και οι δύο δρουν σαν διαβιβαστές αυτής της πνευματικής ενέργειας προς την ανθρωπότητα.
[…]
Μέσω του Βούδδα, διαχύνεται η σοφία του Θεού. Μέσω του Χριστού, εκδηλώνεται η αγάπη του Θεού στην ανθρωπότητα και ακριβώς αυτή η σοφία και αυτή η αγάπη διαχύνονται στην ανθρωπότητα κάθε Πανσέληνο του Μαΐου.
[…]
Η περίοδος της Εορτής του Βεσάκ έχει επεκταθεί τελευταία, και καλύπτει πλέον πέντε ημέρες εργασίας και υπηρεσίας, δηλαδή τις δύο μέρες που προηγούνται της πανσελήνου, τη μέρα της Εορτής και τις δύο μέρες που ακολουθούν. Η δε ακριβής ώρα της πανσελήνου του Βεσάκ έχει από μόνη της τεράστια σημασία.
Οι δυο πρώτες ημέρες, της προετοιμασίας, θα γίνουν γνωστές ως Ημέρες Απάρνησης και Απόσπασης. Η ημέρα της Εορτής θα γίνει γνωστή ως Ημέρα Περιφρούρησης, ενώ οι δυο επόμενες μέρες θα αποκληθούν Ημέρες Διανομής.
Αυτό απαιτεί πέντε μέρες εντονότατης προσπάθειας για υπηρεσία, που οδηγούν στην απάρνηση όλων εκείνων των στοιχείων του εαυτού μας που θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν τη χρησιμότητά μας ως εξυπηρετητών και αγωγών πνευματικής δύναμης. Τούτο σημαίνει ότι έπειτα από την κατάλληλη προετοιμασία, αφιέρωση και ανάταση των δύο πρώτων ημερών, τη μέρα της καθ’ αυτής Εορτής θεωρούμε τον εαυτό μας ως απλό δέκτη όσης εισρέουσας πνευματικής δύναμης είμαστε σε θέση να υποδεχθούμε. Ως αγωγοί, οφείλουμε να προετοιμαστούμε να λησμονήσουμε τον εαυτό μας στην υπηρεσία της επαφής, πρόσληψης και συγκράτησης δύναμης για την υπόλοιπη ανθρωπότητα.
Πρέπει να μάθουμε να θεωρούμε την κεντρική μέρα της Εορτής ως ημέρα σιωπής – μιας υποκειμενικής σιωπής και εσωτερικής ειρήνης που μπορεί να διατηρηθεί αδιάσπαστη μολονότι μπορούμε ταυτόχρονα να υπηρετούμε με τους λόγους μας και με το εναργές ενδιαφέρον μας για τους άλλους.
Στη διάρκεια εκείνης της ημέρας, μόνο δύο σκέψεις θα συγκρατούμε διαρκώς στην προσοχή μας. Αυτές είναι, εφ’ ενός μεν, η ανάγκη των συνανθρώπων μας και αφ’ ετέρου, η ανάγκη για δημιουργία ενός ομαδικού αγωγού δια του οποίου οι πνευματικές δυνάμεις θα μπορούν να γίνουν προσιτές. Θα επιχειρήσουμε να συγκρατηθούμε σταθερά στο φως των ψυχών μας και επομένως θ’ αρχίσουμε να εργαζόμαστε ως ψυχές, οι οποίες ενδιαφέρονται πάντοτε για τον όμιλο και όχι για το άτομο, και των οποίων η συνείδηση αναφέρεται στο όλον και όχι στο μέρος.
Τις δύο επόμενες μέρες, η εστία της προσοχής μας θα πρέπει να στραφεί πέρα από τον εαυτό μας, προς τον εξωτερικό κόσμο, και θα πρέπει να προσπαθούμε να μεταδώσουμε τόση πνευματική ενέργεια όση πετύχαμε να προσεγγίσουμε.
Όταν ο Χριστός βρισκόταν στη Γη είχε πει στους μαθητές Του ότι, για μια πνευματική προσπάθεια θεραπευτικής φύσης, δεν θα μπορούσε να φέρει επιτυχές αποτέλεσμα δίχως προσευχή και νηστεία. Η προσπάθεια, σε κάθε Εορτή του Βεσάκ είναι ομαδική προσπάθεια προς μια απέραντη ομαδική θεραπεία. Το όλο έργο μπορεί να οδηγηθεί σε αίσιο πέρας με την προσευχή (που είναι αγνή επιθυμία, φωτισμένη σκέψη και έντονος πνευματικός ζήλος) και με την πειθάρχηση του εαυτού μας. Εκείνο που χρειάζεται είναι η ομαδική προσπάθεια και σε αυτό ο καθένας μας (στον βαθμό που αισθάνεται το όραμα) μπορεί να βοηθήσει. Κανείς δεν είναι πολύ λίγος ή πολύ ασήμαντος για να υπηρετήσει, γιατί εκείνο που φέρνει τελικά την ευλογία είναι το σωρευμένο άθροισμα του πνευματικού ζήλου. Όλοι μας μπορούμε να κάνουμε κάτι για να τερματιστεί το τωρινό αδιέξοδο ώστε να γίνει εφικτή η έναρξη μιας περιόδου ειρήνης και καλής θέλησης.
[…]
Tι είναι εκείνο που επιδιώκουμε να κάνουμε όταν φτάνει η εορτή του Βεσάκ και –σε μικρότερο βαθμό– την περίοδο της πανσελήνου κάθε μήνα; Επιδιώκουμε, λοιπόν, να φέρουμε εις πέρας μια ομαδική προσπάθεια τόσο σημαντική ώστε στην κατάλληλη ώρα, θα συμπαρασύρει στην ορμή της, που ολοένα αυξάνει, μια δυναμική μαγνητική ώθηση. Αυτή θα φτάσει ίσα με εκείνες τις Ζωές που ενδιαφέρονται για την ανθρωπότητα και για τον παγκόσμιο πολιτισμό μας και εργάζονται μέσω των Διδασκάλων της Σοφίας και μέσω του Χριστού και της εκκλησίας Του.
Εκεί σε ανταπόκριση, θα προκαλέσει από πλευράς Τους μια μαγνητική ώθηση. Τούτο θα φέρει κοντά τις επισκιάζουσες ευεργετικές Δυνάμεις, (οι Οποίες ενσωματώνουν την Αγάπη του Θεού) με τον χειμαζόμενο κόσμο. Μέσω της εστιασμένης προσπάθειας του Νέου Ομίλου Εξυπηρετητών του Κόσμου μπορεί να αποδεσμευθεί φως, έμπνευση και πνευματική θεραπεία με τέτοια κατακλυσμική δύναμη, που οπωσδήποτε θα επέλθουν συγκεκριμένες αλλαγές στην ανθρώπινη συνείδηση και συνεπώς, οι συνθήκες του κόσμου θα βελτιωθούν οριστικά.
Τα μάτια των ανθρώπων θ’ ανοίξουν μπροστά στις βασικές πραγματικότητες, που τώρα γίνονται μόλις αμυδρά αισθητές στο ευρύ κοινό. Η ανθρωπότητα, τότε, θα εφαρμόσει τα αναγκαία διορθωτικά μέτρα, έστω και αν πιστεύει ότι αυτό το κάνει βασιζόμενη στη δύναμη της δικής της σοφίας και ισχύος, ενώ διαρκώς πίσω από τη σκηνή παραστέκουν σε όμιλο οι ζηλωτές και οι μαθητές, που εργάζονται σιωπηλά τόσο από κοινού μεταξύ τους όσο και με την Ιεραρχία, διατηρώντας, έτσι, ανοιχτό τον αγωγό δια του οποίου μπορεί να εισρέει η αναγκαία σοφία, η απαντοχή και η αγάπη. Σ’ αυτό το μεγάλο έργο θα πρέπει να λαμβάνονται υπ’ όψιν οι εξής ομάδες και σχέσεις:
– Οι Δυνάμεις του Φωτός και το Πνεύμα της Ειρήνης.
– Η πλανητική Ιεραρχία, ή ο Χριστός και η εκκλησία Του.
– Ο Βούδδας, που ενσωματώνει τη Σοφία του Θεού.
– Ο Χριστός, που ενσωματώνει την Αγάπη του Θεού.
– Ο Νέος Όμιλος Εξυπηρετητών του Κόσμου, οι μαθητές και οι ζηλωτές.
– Η ανθρωπότητα σαν σύνολο, ενδεής και αναζητώντας φως και βοήθεια.
[…]
Alice Bailey – “Η Εορτή του Βεσάκ – Μία Τεχνική Πνευματικής Επαφής”