Κοιτάζοντας προσεκτικά τον κόσμο γύρω μας και τη σημερινή κρίση που περνάει η ανθρωπότητα μπορούμε να αντιληφθούμε ότι είναι ζωτικής σημασίας να υπάρξει ριζική μεταμόρφωση στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα…
Η σημερινή εκπαίδευση δίνει έμφαση κυρίαρχα στην απόκτηση γνώσεων με σκοπό την εύρεση εργασίας για επιβίωση’ εστιάζεται και υπερεκτιμά τον κατώτερο – συγκεκριμένο νου ο οποίος δε λειτουργεί συνθετικά αλλά περιοριστικά και χωριστικά και έτσι ο άνθρωπος μαθαίνει να ζει μέσα από αυτόν τον μηχανιστικό τρόπο σκέψης… Η μάθηση αποκτάται μέσω του φόβου και οι άνθρωποι από πολύ μικρή ηλικία μαθαίνουν να συρρικνώνονται, μαθαίνουν να θεωρούν τον εαυτό τους κατώτερο μπροστά σε οποιαδήποτε αυθεντία, μαθαίνουν να υπακούν, διδάσκονται να ακολουθούν όλες τις εξωτερικές φωνές εκτός από τη δική τους…
Η γνώση είναι αναμφίβολα πολύ σημαντική και χρήσιμη είναι όμως αρκετή;
Η αλήθεια είναι ότι η γνώση από μόνη της οδηγεί σε αδιέξοδο εάν δε συσχετίζεται με τη διεύρυνση της συνείδησης. Ο άνθρωπος καλείται να ανυψωθεί προς το πνευματικό βασίλειο και να μετουσιώσει τη γνώση σε σοφία.
Ο Θιβετανός Διδάσκαλος αναφέρει στο βιβλίο της Alice Bailey, “Μύηση Ανθρώπινη και Ηλιακή”:
“Σοφία είναι η ενoρατική σύλληψη της αλήθειας πέρα απ’ την ικανότητα της λoγικής και η έμφυτη αντίληψη πoυ μπoρεί να διακρίνει τo ψευδές απ’ τo αληθινό, τo πραγματικό απ’ τo απατηλό.”
Η σοφία αφορά την πνευματική όψη της ζωής ενώ η γνώση αφορά την ύλη. Η γνώση διαιρεί όπως ο κατώτερος νους διαχωρίζει. Η σοφία ενώνει, συνθέτει και συγχωνεύει και η γέφυρα, ο ενωτικός κρίκος ανάμεσα στο πνεύμα και την ύλη γίνεται η ψυχή –ο Στοχαστής, ο Παρατηρητής- μέσω της κατανόησης.
Η εκπαίδευση πρέπει να προκαλεί βαθιά μεταμόρφωση…
Αν μπορούσε ο καθένας να απελευθερωθεί από τον φόβο’ να γίνει Παρατηρητής’ να είναι συνειδητός κάθε στιγμή’ να γίνει ο ίδιος το φως για τον εαυτό του’ να λειτουργεί με το φως της αληθινής του νοημοσύνης’ μόνο έτσι θα σκεφτόταν αληθινά…
Μία νέα διδασκαλία αρχίζει να απλώνεται στον κόσμο σήμερα…
Η νέα διδασκαλία – η νέα εκπαίδευση βοηθάει τους ανθρώπους να σκέφτονται αληθινά. Βοηθάει τους ανθρώπους να έρθουν σε επαφή με το φως της πραγματικής τους νοημοσύνης -που σημαίνει- να έρθουν σε επαφή με τη δική τους ψυχή -αυτό το καθαρό ρεύμα ενέργειας, το θεϊκό φως και η αγάπη- που ενοικεί μέσα σε κάθε οντότητα και ζητά την έκφρασή της μέσα από κάθε ανθρώπινο ον. Μόνο όταν ο άνθρωπος εκφράζεται ως ψυχή θα μπορέσει να επιτύχει σωστές αρμονικές σχέσεις με τους συνανθρώπους του, θα μπορέσει να επιτρέψει στη δημιουργικότητά του να ανθίσει, θα μπορέσει να ζήσει με πραγματικό νόημα και να προσφέρει αληθινή υπηρεσία.
Αληθινή εκπαίδευση είναι η διαδικασία της συνεχούς διεύρυνσης της συνείδησης’ είναι η καλλιέργεια της αυξημένης πνευματικής ευαισθησίας και αντιληπτικής επίγνωσης. Ο άνθρωπος μέσα από την αληθινή εκπαίδευση αναπτύσσει συλλογική συνείδηση, αναγνωρίζει τη θεϊκότητά του, εκφράζεται και λειτουργεί στον κόσμο με αληθινή νοημοσύνη και με την καλοσύνη της καρδιάς. Έτσι θα μπορέσει να ανελιχθεί η ανθρωπότητα και να εγκαινιαστεί μια Νέα Εποχή ειρήνης, ενότητας και αγάπης. Επομένως το σημαντικότερο έργο που καλείται να γίνει είναι εκείνο της αληθινής διδασκαλίας. Δεν είναι όμως εφικτό εάν ο ίδιος ο δάσκαλος δεν έχει έρθει κοντά στο δικό του φως…
Το σύστημα της εκπαίδευσης στην τωρινή κοινωνία δίνει έμφαση στον κατώτερο νου ο οποίος γνωρίζει να συλλέγει πληροφορίες, να αναλύει, να κατακερματίζει, να συγκρίνει, να καταλήγει σε συμπεράσματα… Σαν συνέπεια αναπόφευκτα φέρνει τον ανταγωνισμό και τη χωριστικότητα’ την ασπλαχνία και τη σκληρότητα. Ο νους λειτουργεί στο πεδίο του διαχωρισμένος από την απεραντοσύνη του θεϊκού σύμπαντος, από το Όλον και τη Συμπαντική Αλήθεια. Ο διανοούμενος μένει περιορισμένος και εγκλωβισμένος στη διάνοιά του όταν δεν ερευνά την ψυχολογική δομή του, όταν δεν αποζητά τη διεύρυνση της συνείδησης, όταν δεν επιζητά να ανακαλύψει την εσώτερη – υποκειμενική πραγματικότητα και λειτουργεί σαν να είναι αποκομμένος από την Αιώνια Σοφία και το Όλον.
Αληθινή εκπαίδευση σημαίνει γεφύρωση. Γεφύρωση ανάμεσα στην ύλη και το πνεύμα’ ανάμεσα στο μέρος και το Όλον’ ανάμεσα στον κατώτερο αναλυτικό νου και τον ανώτερο θείο νου μέσω της ψυχής και στη σημερινή εποχή η προσπάθεια αυτής της γεφύρωσης αποτελεί επιτακτική ανάγκη.
Πώς μπορεί ο άνθρωπος να υπερβεί τα στενά πλαίσια του νου και της σκέψης και να γίνει ένας αληθινά σκεπτόμενος και νοήμων άνθρωπος; Μέσα από τον διαλογισμό, την παρατήρηση και την κατανόηση.
Χρειαζόμαστε μία μεταμορφωτική δύναμη στο υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα’ μία άλλη πνοή που θα φέρει την αλήθεια με αγάπη και ελευθερία.
Μπορεί να υπάρξει ο κραδασμός της πραγματικής αγάπης στη διδασκαλία;
Όταν ο δάσκαλος έχει έρθει κοντά στο δικό του φως, όταν μπορεί να εκφράζεται στον κόσμο ως ψυχή υπάρχει μία άλλη ποιότητα’ γιατί η ίδια η φύση της ψυχής είναι Αγάπη.
Ένας αληθινός δάσκαλος λειτουργεί από ένα ανοικτό Κέντρο Καρδιάς που ακτινοβολεί αγάπη εκτελώντας έναν ιερό σκοπό: Τη διάχυση της Αιώνιας Σοφίας, του Φωτός και της Αλήθειας. Η σύνδεσή του με τον μαθητή είναι βαθιά και αληθινή’ η σχέση τους είναι μία σχέση βασισμένη στην ελευθερία του ατόμου, τον αμοιβαίο σεβασμό και τη βαθιά αγάπη’ έτσι η στιγμή της διδασκαλίας γίνεται έργο ιερό…
Ας γίνει η Αγάπη ο βασικός τόνος σε όλες τις ανθρώπινες σχέσεις και προς όλες τις μορφές ζωής.
Για τον αληθινά νοήμονα άνθρωπο το άνθισμα της δημιουργικότητάς του γίνεται η εργασία του και η εργασία του διαλογισμός και υπηρεσία. Ο εστιασμός μετατοπίζεται από την επιβίωση στην υπηρεσία για την εξέλιξη της ανθρωπότητας και του πλανήτη. Ο κόσμος του είναι εκείνος της εσώτερης ολοκληρωμένης πραγματικότητας όπου του αποκαλύπτεται διαρκώς η θεϊκή ομορφιά και η αλήθεια.
Για να φθάσουμε λοιπόν σε μια Νέα Εποχή ειρήνης και ενότητας, στόχος είναι να υπάρξει αληθινή εκπαίδευση’ πνευματική αφύπνιση και διεύρυνση της συνείδησης ώστε να μετατοπιστεί ο εστιασμός από το ιδιοτελές, το εγωκεντρικό ενδιαφέρον για την προσωπική επίτευξη στη συλλογική προσπάθεια και το κοινό όραμα για το καλό όλης της ανθρωπότητας και του πλανήτη.
Οι καιροί είναι κρίσιμοι και η ανθρώπινη ανάγκη για πνευματική ανέλιξη είναι μεγάλη. Ο κόσμος αλλάζει από εμάς τους ίδιους και όλοι έχουμε το δικό μας μέρος σ’ αυτήν την ευθύνη. Όσοι είναι έτοιμοι για το έργο οφείλουν να ανταποκριθούν με όλες τους τις δυνάμεις στο κάλεσμα αυτής της ανάγκης…